Column Alma Den Hertog:

En dan is het alweer september. De zwaluwen kwetteren nog een vrolijk lied boven de stal. Het gras ziet groener dan ooit en de groei zit er nog goed in. Het levert nog een paar flinke snede ’s gras op. Prima, we kunnen het gebruiken. De zodebemester heeft de allerlaatste mest uit de mestkelder geslurpt.
Het is niet zo dat het gewas de mest op dit moment het beste kan gebruiken, nee, we zijn aan het kalenderboeren: een bewerking doen omdat het volgens de Wet- en Regelgeving op een ander moment niet meer mag. Dat geldt voor vele onderdelen van de bedrijfsvoering die meer en meer een onderdeel worden van de kalender in plaats van de goede boerenpraktijk. Alleen de zwaluwen, zo lijkt het, weten nog wat het is om te kunnen leven dichtbij de wetten van de natuur. Zij weten wanneer het hun tijd is om op te krassen vanuit ons landje richting een ander oord, om volgend jaar, op een door de natuur ingegeven moment, terug te komen en precies de juiste plaats en tijd te vinden om hun nest te bouwen en de volgende generatie weer mee te nemen in de levenscyclus. Zij hebben slagkracht, omdat ze weten waar ze naar toe willen en het vertrouwen hebben dat ze dat kunnen. De vogels voelen zich welkom en zijn dat ook. Dit in tegenstelling tot het gevoel van ons boeren aan de keukentafel. Het is een schande, de wijze waarop de landbouw onderdeel is geworden van kille scenariobesprekingen en uitingen over een sector die niet meer of veel minder nodig wordt geacht. Wat een hautain gedrag. Ik vrees voor een historische vergissing voor onze volgende generaties als de politiek op deze wijze met onze sector blijft omgaan. Het leek, door de langdurige coronabeperkingen, wel een beetje of wij als mens, politiek en maatschappij ook wat dichter bij het natuurlijke gevoel kwamen. Meer oog voor elkaar en waardering voor goed voedsel uit de buurt en erkenning van het vakmanschap van dichtbij We realiseerden ons ook wat beter dat het leven minder maakbaar is dan we dachten. Voedsel, dichtbij geproduceerd en verkocht smaakt goed en de boer als producent is herkenbaar. Het verhaal van dichtbij, dat is belangrijk. Niet alleen voor ons voedsel, maar ook voor vriendschappen, relaties en natuurlijk ook voor onze coöperatie. Zoals ik in de Algemene Ledenvergadering al memoreerde: het ledencontact, het ongedwongen gesprek, de verbinding, dat zijn belangrijke pijlers onder NoorderlandMelk en…. natuurlijk staat het uitbetalen van een goede melkprijs op nummer 1.

Wat heeft de lange coronaperiode ons gebracht, maar ook geleerd. Wat is de invloed van deze tijd op ons gedrag, kijk op het leven en waardering voor lokaal geproduceerd voedsel? Is de invloed en waardering van blijvende waarde of gaat we zo langzamerhand weer terug naar de oude modus? Tijdens de huiskamerbijeenkomsten bij u in de buurt willen we elkaar deze vragen stellen, ons afvragen wat de betekenis kan zijn voor een coöperatie als NoorderlandMelk. Grote mondiale afzetmarkt of korte keten, of juist allebei. Afzet vergroten op de wereldmarkt of verfijning zoeken binnen de regio.Een ding is zeker: binnen ons kleine landje zullen niet méér maar minder vierkante meters beschikbaar komen voor de landbouw. De in Nederland geproduceerde liters melk zullen niet gaan toenemen. Natuurbeheer en vragen vanuit de samenleving zullen van invloed zijn op onze bedrijfsvoering. Maar tegelijkertijd zal ook de vraag naar voedsel wereldwijd toenemen. De vraag, hoe we als boer aan deze ogenschijnlijke tegenstrijdigheden kunnen voldoen is onduidelijk. Of de wensen vanuit de samenleving praktisch toepasbaar zijn en of er ook sprake kan zijn van een noodzakelijk verdienmodel, daar zullen we als boer stevig aandacht voor moeten vragen van zowel de politiek, de NGO’s en de consument. Mijn overtuiging is dat we de schouders eronder kunnen en moeten zetten en de kansen die zich voordoen moeten benutten. We nemen daarmee onze verantwoordelijkheid voor de toekomst van onszelf en de volgende generatie. De landbouw heeft altijd ingezet op vernieuwing, innovatie, ontwikkeling en produceren wat de markt vraagt. Dus nu ook. Daar hoort langjarig, consistent en faciliterend beleid van de overheid bij. Alleen dan kunnen we als boeren zorgen voor voedselzekerheid voor iedereen, dichtbij of ver weg. Als coöperatie staan we met elkaar aan het roer om op tijd te anticiperen op kansen.

De zwaluwen kwetteren nog een aantal dagen boven mijn hoofd totdat zij de hun bekende weg naar het zuiden gaan inslaan. De zodebemester staat ondertussen stil, de kalender geeft de Wet- en Regelgeving aan, maar de natuur gaat gelukkig haar eigen weg. Het gras is prachtig groen, er komt vast nog een mooie snede gras, we kunnen het gebruiken…..

Alma Den Hertog, voorzitter NoorderlandMelk